Tüm insanlar dış etkiler tarafından yönetilen makinalardır.
Sanat, şiir, felsefe…
bu faaliyetler de her şey gibi mekaniktir.
İnsanın tüm eylemleri, sözleri, düşünceleri, duyguları, inançları, fikirleri, alışkanlıkları dış izlenimlerin sonucudur.
Vahşiler,
dahiler,
entelektüeller
hepsi birbirine benzer.
İnsanlar makinalardir; onlardan, mekanik eylemlerinden başka hiçbir şey beklenemez.
Şu anda konuşurken bile birkaç milyon makina birbirini imha etmeye çalışıyor;
aralarındaki fark ne,
vahşi nerede,
entelektüel nerede?
Sorun şu ki hiçkimse iyi bir şey bilmiyor,
her şey yüzeysel olarak biliniyor.
İnsanlar bir şey yapamaz; insan doğar, yaşar ve ölür, ev inşa eder, kitap yazar.
İnsan sevmez, nefret ve arzu etmez, tüm bunlar onda sadece olur.
Ama ona hiçbir şey yapamayacağını söylersen
kimse sana inanmayacaktır,
Bu, insanlara söyleyeceğin en rahatsız edici ve tatsız şeydir.
Özellikle tatsız ve saldırgan; çünkü gerçek bu ve kimse gerçeği bilmek istemez.
Gurdjief, bu bilgiyi kimseye söyleme diyor, yine de söyledim.
“Kim bir sırrı tutmaya söz vermez ki; ama kim gerçekten sır tutabilir ki?
Bir kişinin içinde birden çok insan, birden çok benlik var; biri söz verir, diğeri tutmaz.” diyor.
Ben de diyorum ki; nasılsa her okunan anlaşılmaz,
her duyulan işitilmez, zamanı gelmeyen bilgi kimseye açılmaz,
okunur ve geçilir.
Bir cevap yazın