bedenimde dinlenen iki göz
odanın ortasında çırılçıplak
unutmuş içimde olup biteni
soluğumu yoran havada bir itiraz gizli
eşitliğin tarafına geçeceğim, ayrı bir hayata
iradem toprak olmadan
.
ne kolay inciniyorum
karşımdakinin ruhunu boşaltmakla uğraşırken
oysa kaybeden de benim özleyen de
başka bir rol gerek ıslanan suratıma
oturduğum şu koltuk artık hayatın içinde değil
.
çocukluğumun treni geçiyor yolunu değiştirmeden
beni bir durakta bırakacaktı, bırakmadı
karmaşık yollar kapısından geriye,
başka bir düşe geçemiyorum
.
ulu sinek gibi vızıldama kulağımda
geçmişe daha yakınım senin sesinden
güneşin aydınlığından ürkmüyorum
yüzünün yörüngesinden çıkmamak icin
.
her yeni an yeni bir muamma
bana ellerinle seslen
mart 2021
Bir cevap yazın