Koydum önüme üzüntülerimi,
Bir kadehte onlara…
Her biri için bir şarkı,
Şimdi bir kadeh daha.
Şimdi seninle konuşma zamanı,
Çünkü bu sofrada iki kişi vardı
İçi boş olan ben,
Yüreğimde kördüğümle bagli sen.
Gitmem bu sevdadan baska diyarlara,
Benim yurdum senin iki dudaginin arasinda.
Kokunu içime çektiğimde vururdu güneş dalgalı İstanbul sularına.
Gittiğinde anladım ne kifayetsizmiş sensiz yaşam.
Sağ omuzumdaki boşluk ve ellerimin üşümesi,
Olmayışının en büyük belirtileriydi
Yinede umutlu bakmak lazım yarına,
Nerede olduğunu bilmesemde bir yerlerde benimle aynı havayı soluyorsun.
Gün gelecek güneş bizim için doğacak.
İşte o zaman insanlar insan,bayramlar bayram, hayat anlamlı ve mutluluk bengi olacak.
Bir cevap yazın