mavi yok
çöl yarası akıyor şehrin kalbine
Seni gömdüğüm yerde
lekesiz bir ayrılık şarkısı
‘hüzün zaman zaman’
Son öpüşümde toprağı
siyah bir çığlık bıraktım
kırmızı bir gül yanına parçalanmış unuttuğun o mevsime üzülme
ellerin temiz
çocuklar gibi
artık saramaz yitirdiği aşkları
seni kartallara sorsam şimdi
göğü unuttuğunu söyler bütün çığlıklar
ama beni hep özlediğini
Ben yolu uzun bir ipsiz makara
hiç bir gerçeğe bağlanmayan
Kirpiklerimi kestim çünkü
Yelda Karataş
Bir cevap yazın