Tayini çıkmış memur gibi
Toparlanıyorum senden.
Unutmamak için
Her ayrıntısını kaydediyorum.
Gözlerinin,
Gülüşünün,
Sesinin,
Duruşunun.
Tüm demirbaşların kaydını düşüyorum.
Gözyaşlarımdan tek tek,
Aşkımı,
Hüsranımı,
Acılarımı,
Zimmet çıkmasın gönlüne.
Gözden geçirip her şeyi
Yeniden,
Ayrıntılı,
Bakıyorum
Fotoğraflara senle olan.
Yüz hatlarını nakşediyorum hafızama
Silinmeden.
Bu son
Yaşanılası “yok,” yeniden.
Kopmalar yaşamalı,
Ayrışmalar,
Her kopuş bir bağlanış gerçekte
Diğer halkasına yaşamın.
Yeni bir halkalar manzumesi
Yazacak hayat.
Zincir misali
Çok da uzun olmayan.
Zorladım ben de
O biricik halkayı
Kısacık zincire
“Unutulmasın,” diye…
Bir cevap yazın