Vakit akşamdı,
Ve bir ayrılık almış düşlerimi gidiyordu.
Uçsuz bucaksız, sessiz sedasız gidiyordu.
Arkasında gözü yaşlı anılar…
Hava serindi,
Hasret kokulu rüzgarlar carpıyordu suratıma
Sensizliği yüzüme vururcasına.
Neyse ya çokta mühim değil bunlar,
Yokluğun anılarınla yetinmeyi öğretti.
Alıştım…
Bıraktım kendimi sükunete..
Bir cevap yazın