Yüzünü gömerim karanlığa
İshak kuşu bedenimin kıyısında atar kendini bir yangına
Ve çocuklar ölürken bir odada senin ellerin gelir aklıma
Sonra gözlerin bir de pıhtısı kanının can damarımda!
Yoksul bir işçi kömür dudaklarıyla tarar senin saçlarını
Ve aynı kadın dans eder ışıkta
Kar yağar alnımıza, meleklerin kanatlarına
Uyanırız bir düşün ortasında cennette tanrı konuşur bizimle
Kelimeler usulca fısıltı halinde kulaklarımızda
Sokaklarda hayalet gövdeler yüzümüzde kesif bir beyazlık
Bin kez doğduk bir kez öldük bu kentte
Defalarca yenildik kendimize beynimizde şafak toplanırken
Güneşi kutsadık sol elimizle!
Vur yumruğu vur dünyaya Çocuk, bir kez daha vur çocuk!
Çatlasın okyanus ve dağılsın yerküre
Cellâtların çivilenmiş gözlerinde akmalı irin sen yerine
Alacakaranlık bu sevdiğim bağışladım kalbimi tanrıya sen niyetine!
Bir cevap yazın