Bu dizelerim bir annenin çocuğuna son vedasıydı
Şayet Veda sayılsaydı
İmkanlar zorlaşmış
İmkansızlıklar bu hale getirmiş;
Bebeğin anneden ayrılmasına…
Sığmaz hiçbir kelime devamına
İçin için hıçkırık dolu bu yürek
Her şeye rağmen gülen bu göz
Her şeyi biraz anlatmıyor mu zaten
Yürekte deprem olmuşçasına derin bir zelzele
Kalbin içindeki güzel bahçenin bataklığa dönüşmesi
Yaprak dolu olan ağacın yapraklarının bir bir dökülmesi
Cümlemin bitememesi
Sadece sessiz sessiz evladımın gitmesi
Oysa yüreğim yangın yeri
Hem gülüp hem güldürdüğüm bebek yok şimdi
Ayrılırken Sessizce bir ömür gitti
Hesaplamadım
Kaç dün bitti
Ağır şartlar
Düzensiz zamanlar
Beni Benden aldılar
Zor, bu imkansızlıklar
Elveda sana
Yine de Gönlüm razı değil ayrılmasına
Hep doğrularım yanılgılar içinde
Cümlelerim sensizce
Sen de gidince gülebilir miyim sence
Hey! Evlat dün yanımdaymışsın sanki
Ama artık çok uzaksın şimdi
Bebeğim iyi bak kendine
Çok ihtiyacım var sevgine
Hep gittim geçmişe
Geçmiş çok çabuk geçmişti
Oysa her şey dün gibiydi
Sen gittin
Dün gitti
Bugün bitti
Yine ben kaldım
Birde birkaç karanlık gece.
Bir cevap yazın