(Dehayla delilik arasındaki savruluşun tasviri)
Bu sene de diğer seneler gibiydi…
Güldüm,
Ağladım,
Acı çektim,
Kıvrandım!
Elimden geldiğince tüm duyguları,
Tatmaya çalıştım!
Acı çekmeyi hissizleşmekten değerli kıldım!
Acı çekmeyi her şeyden üstün kıldım ağladım!
Bundan sonra da amacım,
Sadece fiziksel değil, ruhsal anlamda yaşamak!
Önce var olmak,
Sonra olmak,
Kendimi ‘yaşar’ kılmak!
Düşmek,
Kalkmak,
Çokça sürünmek,
Zirveye tırmanmak,
Zirvede yıkılmak!
İdealin peşinde tüm duygularla koşmak,
-mantıklı,mantıksız-
Ama sağduyuyuda bulundurmak!
Yazarak var olmak,
Var olarak yazmak!
Acıyla yaşamak,
Acıyla anlamak!
Çok duygusal davranıp insan olmak,
Fazla sağduyulu davranıp insan olmak!
Sadece nefes almayı değil,
Yaşamayı da başarmak!
Dehayla delilik arasında savrularak yaşamak!
Çokça delirmek,
Çokça akıllanmak.
‘Acıya rağmen yaşamı sevmek’ değil,
Acıyla sevmek,
Acıyla yaşamak!
Bir cevap yazın