Aşk – Şevval Altan

Toprağa yeni karışmış yağmur damlaları, gözlerin

Çiselemiş ışığını ay, üzerine.

Yanından geçtiğim sokak lambası,

Puslu perdelerini çekip hapsetmiş rüzgarı.

Bunca zaman, bilmeden, beklemişim meğerse seni

Bunca zaman saklanmışım kaçık bir mahkum gibi

Tüm hücrelerinde hayatın

.

Boğulurum sanmış aşkın dumanında,

Vakti zamanında içimdeki çocuk.

Nasıl da doldurdu ciğerlerini şimdi görsen

Aşkla, senin mağmurluğunda.

.

Gel hadi,

Ellerini rüzgar gibi dolandır saçlarımda

Gelmenle güzelleşti hücrelerimde her zerre

Yalnız seninle güzel bu havalar

Yalnız seninle alınmalı bu yollar

Ay kusmuş kinini geceye

Köşedeki sokak lambasının ,buğulu aydınlığına sığınmış gece

Rüzgara delice çarpmış dalgalar

Sanırsın seni bekliyoruz hepimiz bu gece

.

Sokaktaki tek aydınlıkta belir hadi

Yüreğimdeki tek aydınlıkta belirdiğin gibi

.

Tut ellerimden

Sıcaklığınla ürpereyim kısa bir süre

Bilirsin, kan nasıl iletir damarlarda sıcaklığı

Sıcaklığınla nasıl kendine gelir buz tutmuş bedenim

.

Var gel,

Ummadığım anda, duymadığım notaları çal

Yalnız seninle güzel bazı hatıralar

Ve yalnız senden duyulmalı bazı şarkılar

.

Seninle öğrendim sevmeyi

Güzelliğini tattım başka bir yüreğe sığınmanın

Var gel,

Sarıl sen de bana

Benim sana sarıldığım gibi sokul yamacıma

.

Yalnız beraberken güzel bu karanlık

Fısılda bilmediğim notaları kulağıma