AŞKA MEKTUP
Kalma uzaklarda. Gel. Oralar sarıp sarmalayamaz ki seni. Gel. Yeryüzü ıpıssız sensiz. Bilmez misin kaç milyon kişi gözler yolunu asırlardır. Kaç milyon kalp. Kaç milyon hayal. Kaç milyon umut. Gel. Bir gülümsemenle mutlu olacak kaç ademoğlu var bilmez misin. Bilmez misin kaç ademkızı gözyaşlarını senin ellerine emanet edecek.
Güneş gibi ışıtırsın kainatı bir gelsen. Gündüzler değil sadece, geceler bile bir başka parlar. Yıldızlar sana kaptırırlar gönüllerini. Ay belki de unutur yalnızlığını senin yanında. Gel. Varsa eğer bir kul inanmayan hala sana, onu da ikna et. Gel.
Turkuaz renkli mutluluk pırıltılarını saç ortalığa. Her girdi çıktıya, her köşebaşına bırak ışığını. Her karşılaştığın bakışa bir umut ver. Her yakaladığın gülümseyişe gülüşler ekle yeni yeni. Gel. Yağmurlar seninle yağsınlar. Kar tanecikleri seni bilerek düşsünler yerlere. Bahar tomurcukları senin gölgende yeşersin. Sonbaharın romantik hüznü seninle daha da güzelleşsin. Gel. Mevsimler çok zamandır beklemekteler seni.
Mucizelerini de getir gelirken. Sihrini de al yanına öyle gel. Bul biraraya gelmesi imkansiz iki kişiyi, dokun şefkatinle kalplerine, amansız bir kor düşür. Göster. İspat et. Anlat.
İmkansız aşkları imkanlı kıl. Olmazları olur yap. Aşkın gücü var olsun ebediyete dek. Aşkın varlığıyla çevrelensin insanlar. Aşkın varlığı her yerde olsun. Her nefeste aşk çekilsin içlere. Her söz aşkı söylesin. Her sevdalı el aşkın elinden tutsun, ondan güç alsın. Gel. Durma oralarda. Gel. Gri dağları aş da gel. Susamış ırmaklardan geç. Hayal yüklü bulutların arasından süzül. Sarı güllerin dikenlerine dikkat et de gel. Papatyalardan aşk falları tut, unutma. Kara sevdalıların kaderlerini çiz pembe kaleminle. Umutsuz aşıkların kalp atışlarını dinle. Gel.
İnsanlık varolduğunda sen yanıbaşlarındaydın. Tek duyguydun bildikleri. Hatta belki de en önce sen vardın bu kainatta. Yalnızdın, yapayalnız. İnsanlara ihtiyacın vardı. Sonra onlar geldiler. Gözlemledin. Senden kat kat fazla onların sana muhtaç olduklarını anlamak şaşırtmış mıydı seni! Belki de hoşuna gitmişti. Kendini önemli hissetmiştin.
Yıllar geçti, ardından yüzyıllar. Sen hep var oldun. En çok aranılan, en çok istenilen hep sendin. Hep sen! Senin yüzünden savaşlar çıktı. Uğruna acılar yaşandı. Oysa sen istememiştin ki tüm bunları. Tek isteğin sevmekti. Sevgi vermekti. Güzelliklerine ortak etmekti herkesi. Küstün bilirim, kırıldın. Ama gel!
Bu dünya dönüyor hala ve hep de dönecek. Gel, anlamlandır dünyayı. Değerlisin sen, hem de çok. Kime yazıldı onca dize dünya kurulalı beri! Yalnız sana! Kimdi en güzel romanların baş kahramanı! Yalnız sen! Mecnun niye düştü yollara! Ya Çalıkuşu, neden kaçtı dersin uzak diyarlara! Senin yüzünden!
Çok iyi biliyorsun ki sen güçlüsün. Her şeyi yaptırabilirsin insanlara. Kim ne derse desin, inanan olsun, inanmayan olsun, tek gerçeksin sen. Öyleyse gel.
Filmlerin konusu değil misin sen, hep dilden dile dolaşan şarkıların sözleri.En güzel çiçekler sana adanmadı mı. Herkes sana sahip olmak istemiyor mu. Ama sen seçicisin. Belki de değilsin. Şansa bırakıyorsun her şeyi, akışına. Olsun, yine de gel.
Aşksın sen. Kapkara bir sevda kimi zaman. Bazan toz mavisi heyecanlar. Yürek kıpırtılarının en pembe hali. Gözyaşlarının inci beyazı. Renklerin en rengarengi. Aşksın. Her hikaye seninle başladı. Mutlu sonlar oldu sonsuza dek sürdü. O hikayeleri dinleyenler de mutlandı. İnandılar sana. Ah, mutsuz bitişler de vardı umutsuzluğun kapısını aralayan. Karanlıklar da büyürdü sevdalar. Kör kuyularda boğulduğunda oldu, kitap aralarında saklandığında. Kurumuş bir gülün adıydı kimi kez aşk.
Senden iyi kim tanır ki sevdayı. Senden iyi kim bilir onun acısını. Ah, sen sen! Nasıl bir his, ne çeşit bir duygusun. Anlatılamazsın sen. Yok bir tarifin. Tanımsızsın. Anlaşılmazsın. Ancak kendinden çok severse biri diğerini, işte sen oradasın. İşte o an senindir. Sana aittir sadece. Tamamlanırsın o zaman. Mutlanırsın. Yücelirsin. Bütünlüğün içinde büyürsün. Gel.
Bir cevap yazın