Dağın ardından yazıyorum sevgilim
peygamberin yanından ve örümceğin son düğümünden..
ev kirasını yeni denkleştirdim cennet için,
son toprağımı kendim attım anlayacağın.
bir iki şarkı ve çam ağaçlarını aldım yanıma.
tanrı da izin verirse şiir okutacaklarmış bana, arafatta..
tövbe estağfurullah derdi bunu duysa annem
ve suriyeli çocuklar için akdeniz kurusun isterdim ben.
bana gönderdiğin son mektubu aldım
ve hanımefendi bir kurşun ilerliyor içimde olay mahalline
buralardan gitmeyi çok denedim ama oralara gelecek gücüm yoktu
hem sular hala bulanık akıyor burada,
eridi karlarım ve genç yaşta şair olamadım.
elim ekmek mi tutsun
elim elini mi,
elim eli mi,
ellerim kırılsaydı da tutmasaydım o kalemi…
buralarda kendime bir yer bulamadım
ve hatta öğretmenlik hakkı kazandım,
allahın emri peygamberin kavliyle o mağaraya bende sığındım
küçük harfle başladım diye cümleye
inşallah tanrı tarafından azarlanmazdım.
geçenlerde sandık sonuçlarını tartışıyoruz kahvede halk bir yana dursun,
ben sevişebilmeliyiz diyorum tüm sahil şehirlerinde, sevişiyoruz da,
ama sol yanımıza sabah akşam vergiler yüklüyor iktidar partisi,
birileri birilerini fena halde öldürüyordu akşam haberlerinde.
bu ülke böyleydi azizim bir yanı çiçek açmak isterken
bir yanı çiçek açarken aynı bahcede farklı çicekleri bir bir indirdiler..
diğer yandaysa şarjör sesleri ve anneler..
dur dur kalemimim yutkunsun burada ve kahrolsun bazı resmi tatiler
hem yemin ederim benim de boyumu aşıyor bazı şeyhler.
erkekliğimden utanıyorum iyi hallerde ve kız çocuklarıyla başlayan cümlelerde.
tanrı bu yüzyılda bizi kahretsin!
ve yaşasın karluk, yağma, çiğil türkleri..
ne olursun bahardan önce gelme buralara.
Bir cevap yazın