Ben mahmur idim bilmezden önce
Bitik, buruk, perişan, ahmak
Zordu gönlüme Aşkı hatırlatmak
Kalbime mil çeken nefs, bırak yakamı, çekil git!
Bize sevda gerekir yahut kavuşmak
Ben mahkûm Idim bilmezden önce
Susuz, aşsız, tarumar, yılgın…
Aşkı karanlığa zindan ederdi yanılgım.
Mahpusum kimeydi?Hürriyetim; şimdi bit!
Bize sevda gerekir yahut kavuşmak
Ben mağlûp idim bilmezden önce
Yenik, yorgun, harabe, yıkık
Arayıştadır yüreğim, lâkin dağınık
Şimdi “Aşk’a” yürür benliğim, içerimde bir ümit
Bize sevda gerekir yahut kavuşmak
