Parmaklarım kanamış yalnızlığını gözlerime ek/le/mek için…
O, ben-im-/
Sevda sözlerinin yollandığı yanlış adres.
Gözlerini ateşe açmış,
İçine derviş kaçan bir ucube-i efkar!
İflah olmaz sükutunda aşk ilminin;
Her saatin kışı
Her kışın kıyameti
Her kuşun eti
Her kurşunun ettiği.
O, sen-in-/
Sessiz ol
Yavaşça kaldır kabuğu
Akmasın irini kutsal yaramın
Kalbin çürür yoksa!
Sen acemisin aşka,
Telaşlanma ve iste.
Kuşlar uçmayı nasıl öğrenir ki…
Kanadının altındadır aşk.
O benim.
Uçacağın gök
Düşeceğin toprak.
Ve o-nun-/
Üşüyen yanlarını sardığı gölgesinin çıt çıkmayan yalnızlığında;
giriş paragrafında çekilmiş bir fotoğraf,
donmuş bir kelime sesi.
Sesinin saçını okşadım.
Nefesinden öptüm
Kuş garibi kalbinin.
Tozunda unutuluş uykusu…
Ve elbet
Sorulsa söylerdim
Seni sevmenin ateşi keşfetmek olduğunu.
Bir cevap yazın