Demli Sözcükler – Hatice Altunay

Bir nehirdir akıp giderdi usulca

Biz dilinde büyürdü masum bir bebek

Belleğimizde tüterdi bir somunun sıcaklığı

Beşikten mezara kadar sevgi taşırdı bunca yürek

Bilmece bilmece konuşmazdı yarım ağızlar

Bilgisiz sözcüklerle demlemezdi karanlığı

Bir nehir akıp giderdi boylu boyunca.

İnsan olmanın kıvancını derinimizde duyardık

İncinmezdi bir çınarın hüzünlü parmakları

İzlerimiz ulanırdı ilmek ilmek Anadolu’ya

İğne oyasının uçlarında kanamazdı karanfil.

İğde çiçeğinin yanık kokusudur bir sevda çocukluğum

İyi düşler düşerdi cemreler akan suya

Zehrini akıtan sözcükleri demledin durdun sen

Ziyan dilinde harmanın bereketi çoktan kaçık

Zembereği kırılmış saatin çoktan mevta olmuş

Zaman bir avuç hainin elinde kum misali savrulmuş

Zemheri ayazında gül ağızlar donmuş

Zilletinden çoktandır mülteci olmuş canların

Bir nehir akıp gider yıllarca

Ezberlerini çoktandır unutmuş