bir dokunuşun izi vardı
iskemlenin üstündeki yastığın kılıfında
uykuluydu
bir o kadar da uykusuzluğa özlem
elinin altına koyuldu bir dokunuş
hissetmek gerekir miydi bilinmez
ruhsuz bir dokunuş muydu o da
ruha ait
eskimeyen yüzler vardı bakışlarında
anlamsız
ve dalga dalga kıyıya vuran cinsten
yaklaştı
ve bir iki şey fısıldadı gözler
gözler de böyle fısıldar mı demedi
sadece
fısıltıya adadı kendini
adamayı özlemişti çünkü
her çünkü kendinden öncekileri süpürüyordu
o ve ben arasındakinin bir görevi
kalmamıştı
gözlerine perdeler indi
ve
dilinden şunlar dökülüverdi
zaman acıyı sürükledi
ama
yollar çok düzdü
Bir cevap yazın