Bu şehir son kalesidir
Seher vakti kıyama duranların
Son kalesidir bu şehir
Suyu şehre kavuşturanların
Bu şehri sırtında taşıyanların
.
Ruhu var kalbi var
Gördüm ağladığını gözleri de var
Son doğan bebeğin kalbinde atar kalbi bu şehrin
Kaldırımlarında ayak izleri var medeniyetin
Fer olur şehrin gözlerine ayın feri
Isıtır güneşi insan gölgelerini
.
Koşun
Çiçek açtı akasya ağacında çocuklar
Çiçeklerini yer akasyanın çocuklar
Ulu çınarın dallarında hedefe koşun çocuklar
.
Ateşlenmemişti fitili fitnenin
Batmamıştı güneşi medeniyetin
Sen ben o üçümüz
Sabah ezanından az önce
Aynı rüyaydı gördüğümüz
.
Bize emanet Yakup’un göz yaşları Eyüp’ün sabrı
Bu şehrin kaldırımları sokakları
Terk edilmiş medeniyetin yetim çocukları
Yeni adı kent yedi başlı ejderhanın
Terk edip medeniyetini şarkın
Takıldık peşine ölü doğmuş uygarlığın
.
Bir özgürlüğe aşığım birde gözlerine
Çok benziyor bu şehrin gözleri özgürlüğe
Serperken melekler yıldızları tutsak şehrin üstüne
O zamanda hakimdi firavunlar
Kötürümdü insanlar ve aşklar
Katran karasıydı sokaklar
Girince dört meşaleyle dört kapıdan dört nala dört atlı
Tutsak ettiler aşka sevgiden yoksun kralı
Bir cevap yazın