DUVAR – HİVDA

Nuran abla …
Kapı komşumuz Nuran abla. Kocaman yeşil gözleri vardı. İnsana bakınca insanın gönlü açılıyordu. Çok
iyiydi. Hayat onu da es geçmemişti. Başına belki de türlü türlü sıkıntılar gelmişti. Acıları vardı. İmtihan
dünyası ya! İmtihanlardan geçmişti ama gülmeyi ve asla pes etmeyi bırakmamıştı. Kocaman cüssesi
vardı. Her işi yapardı. İneklere bakar ,tavuk besler, bostan ekerdi. Bir gün okuldan gelirken bahçesinin
duvarını yaparken onu gördüm. Duvar için harç hazırlıyordu. Harcı hazır olan tuğlanın üstüne koydu
ve ardından bir başka tuğlayı o harcın üstüne koydu. Hayran kalmıştım Nuran ablaya o gün ve bu
hayranlığım hala da devam ediyor. İki kızı, iki oğlu vardı. En küçük Ahmet’ti. Yaramaz Ahmet! Ahmet
,okula gitmez ama Nuran abla bunu anlamak istemezdi. Ahmet koşardı okula gitmemek için Nuran
abla peşlerdi onu okula götürmek için. Ne zaman görsek şikayet ederdi Ahmet’i . Ama hiçbir gün
bırakmadı. Ahmet koştu ve Nuran abla yakaladı. Eşi Faruk abi belediyede çalışıyordu. Nuran ablaya iyi
bir eş ve iyi bir yoldaştı. Tek bir gün olsun seslerini duymadık veya tartıştıklarını işitmedik. Kızları
okula gitmiyor ve annelerine yardım ediyordu. Anne-kız değil de arkadaş gibilerdi. Bir gün
arkadaşlarla okuldan gelirken Nuran ablayı gördük . Marketten gelmişti. Elinde bir sürü torba vardı.
Hemen yardımına koştuk. Eve poşetlerini bırakıp ayrılacakken bize aldığı çikolatalardan birer tane
verdi. Hala unutmam bize verdiği çikolatayı. İki kızı da erken yaşlarda evlenip gittiler. Nuran abla ,eşi
ve iki oğlu kalmıştı. Çocuklarını çok severdi. Kızlardan sonra baya kötü oldu. Uzun bir süre bu duruma
alışmak için çabaladı ve en sonunda bunu kabullendi. Nuran abla …Yardımsever ve yeşil gözlü melek…
Eğitim hayatım için ilçeden ayrılmak zorunda kalmıştım ve Nuran abladan pek haberim olmazdı.
Bir gün annem ile telefonda konuşurken annemin üzgün olduğunu anladım. Nedenini sorduğumda
‘Nuran abla ve eşinin kanser olduğunu’ söyledi. İlk duyduğumda bir anlamada zorluk çektim sonradan
yavaş yavaş idrak edebildim. Faruk abi kanserin son evresindeymiş ve onun için yapılacak bir şey
kalmamış. Nuran abla ise tedavi görecekmiş. Üzüldüm, kızdım, kendimce isyan ettim. İyi bir insanın
bu kadar acıya nasıl dayanacağını düşündüm. Kabul ettiler , Nuran abla asla isyan eden biri değildi. Ve
buna da isyan etmedi. Başa gelen bir olay vardı ve başa gelen çekilecekti. Rab imtihan ediyordu sevgili
kulunu ve Nuran abla dayanmayı tercih etti. Faruk abi hastalığından bir ay sonra vefat etti. Nuran abla
tedavilere gidip gelmeye başlamıştı. Eşinin verdiği acı ona işlemiyordu .Acı onun tenine değip
geçiyordu. Zaten yaralı ve yorgundu. Faruk abinin yokluğu, ölümü ona hiçbir şey yapmıyordu. Çünkü
hastalığı yenmeliydi. Ahmet onu bekliyordu, yazın ekmesi gereken bostan onu bekliyordu. Çocukları
babasız kalmıştı bir de onları annesiz bırakamazdı.
Bir haziran günü …
Yeşil gözlü melek dünyaya veda etti. Ahmet, annesiz ve babasız kalmıştı. Bedeni o kadar yorgun
düşmüştü ki gelen ölüm meleğine birden kendini teslim etti. Vefat ettiği an gözlerinden gözyaşı akı-
verdi yorgun ve üzülmüş bir şekilde. Gözyaşı yolunu buldu ve sıcak olan teninden boynuna doğru akıp
yolunu buldu. Bu gözyaşı bir özür dilemeydi çocuklarına. İki ay tek tedavi görmüştü. Nuran ablanın
ölmesinden iki gün sonra bütün tavukları nedensizce ölmüştü. Bir hafta geçti ki kadın elinin
değmediği, Nuran ablanın elinin değmediği ev bir viraneye döndü. Bostanı kurumuş, evin camları
kırılmış, kızları evlerine gitmişti. Ahmet ,okula gidip geliyordu. Kimsenin peşinden koşmasına gerek
duymadan. O iki kanadı kırılmış bir kuştu artık. Nuran ablanın evini korumak için yaptığı duvar ise
sapasağlam bir şekilde duruyor. Hala evini koruyor o duvar.
İyi ki seni tanıdık Nuran abla. İyi ki sen gelip geçtin bu dünyadan. Sevgi ile kal. Senin hikayeni hep
anlatacağım…