Keskin bir ağrı sonrası
Dört numaralı bir isim buluyorum
sanırım kendime
Tuttuğum bütün ipleri kesiyorsunuz
Bana tarihi hatırlatan imla hatalarımda
Klevyeleri kıran parmak izlerim
Suya yansıyan
gölgemi
kapatıyor
Bunca zaman gövdesiz yürüttüler beni
İstanbul küçüldü
Ben büyüdüm
Bir şablon çiçeği olsaydım mesela
Gül değil, fesleğen dikmek
isterdim yol kenarlarına
Yüzüme vura vura dönen dünya
Demir tellere takılıp duruyor
Aşırı kanıyor bu dert,
aşırı sızıyor içeriye
Bu yara, sahipsizligimden geliyor
Kahküllerimde anne baskısı
Ben bir şair değilim abiler
Ben yara,
Siz de kabuk değilsiniz elbette
Yüzümdeki dul gömleği
anneme benziyor
Öldüğumde beni şiirlerimle yıkayıp gömün
Fesleğenlerim üşümesin…
Bir cevap yazın