Öyle ihtiyacım var ki susmaya seninle.Gelsen şimdi ölesiye sussam yanında.Heyecanlanıyorum.Midem bulanıyor seni severken.Kafamda bir bulut hep,içinde sen olan.Ellerimle sevdiğim senmişsin gibi.Konuşsak ya saatlerce seninle.O kadar çok şey var ki sana anlatacağım.Ama biliyorum ki seni görsem hepsi sıfır kalacak yanında.Sadece sen olacaksın içimde.Bir de İstanbulumuz.Saatlerce susacağız sonra seninle dizinin dibinde aşkımızın,hayalimizin,İstanbulumuzun.Sonra zamanında sana dökülen cümlelerimi anımsatacağım.
“Gelsene. Konuşuruz. Yürürüz Eminönü’nde. Belki sen gelirsen severim Eminönü’yü. Kestane yeriz belki. Belki diyorum çünkü ben artık kimseyle kestane yememe kararı almıştım. Belki seninle yerim, anlatırım da hem nedenini, o an saçma gelir güleriz belki.
Birlikte yürüsek ya. Sonra ben ordan her geçişimde bunu hatırlasam, birlikte yürüdüğümüzü. Belki elimi de tutarsın. Elimi tutarsan lütfen arkada bir müzik olmasın. Sonra ben o müziği gereksiz severim. Sonra sen gidersen anımsarım canım yanar. Anımsamayayım canım yanmasın ya da sen gitme.
Böyle bir güzellik görmemiştim ben, Haydarpaşa. Gelsen oturup izleriz onu. Sen sigaranı yakarsın ona kaşı, içlenirsin belki de. Ben de seni izlerim, sigara içişini O’na bakışını. Kızmam sigara içmene çünkü güzeldir Haydarpaşa seninle. Vapura son anda yetişsek ya seninle. Sözde büyümüşlüğümüzle çocuklar gibi gülsek. Sırf bu yüzden gunümüz mükemmel geçse. Sırf bu yüzden bir duvar daha yıkılsa aramızda. Eksik ya bir şeyler, İstanbul eksik. Benim İstanbul’um eksik gelsene.”
Ne kadar sevmişsem demek ki.İstanbulum eksikti.Sonrasında mutlu olmuştum sanırım.Denemiştik yanlış zamanda yanlış yerde yine.Hep yanlış zamandık yanlış yerdik. İçimizdeki aidiyeti arıyorduk ilk tanıştığımızda.Ben erken kavuştum.Bekledim seni.Zordu.Sende hiç yardımcı olmadın.Daha da zordu.Kavuşmak kavuşmak olmadı benim için de.Eksik çünkü İstanbulum. Bilmiyorum ne olur bundan sonra.Güveniyor muyum sana,bilmiyorum. O kadar güçlü müyüm, bilmiyorum. Çocuk gibi sevişlerim seni dürtüyor içimden. Hiç yoktan üzülebileceğin hissi parçalıyor ya içimi.Korumak istiyorum.Üzülme istiyorum.Denkleştirelim istiyorum her şeyi.Dokunup birbirimize nötrleşelim istiyorum.Acının fazlasını ben taşıyayım istiyorum.Sonra hepsini yok edip mutluluk yaratalım istiyorum.Sadece sen istersen Eminönü’ne bir şans verebilirim.Aslında güzel dersen Fatih’i sevebilirim.Gel sen.Haydarpaşa’yı seyredeceğiz,yıkacaklar,fazla zamanımız yok.Sen gel.
