Karantina süzülürken
Evlerin pencerelerinden
Hissettin mi ilk defa
Bir otizmlinin yalnızlığını
.
Çok oldu vedalaşalı uçurtmamla
Öksüz gazoz kapaklarım, misketlerim
Hava kararınca eve çağırırdı annem
Virüslü bir yağmurla ıslak saçlarım
.
Ev demek bahçe demekti
Ev demek tabut demek belki
Şimdilerde öğrendik
Ev bazen de karantina demek
.
Sığdırdım ormanları balkona
Pencerem rasathane
Gözüme batarken düş kırıkları
Karantina altında kaldı yalnızlığım
Bir cevap yazın