Gerdim, uzadı gece.
Eriyince akıl,
Öpülüp kalbe konuldu boran
Yaraların hâr dudaklarında.
Gerdim, ağdı hayat ölüme.
Sarmaşığı özlemek;
Yalnızlık arifesi
Öksüz çocukların bayramı
Tuz kınası kirpiklerinde.
Gerdim, ayın visali uzadı.
Ay ki son dördünde!
Turabında sakladı sakalını güneşin.
Güneş ki sıcak hep kendine
Güneş ki sadrında çöreklenen kokusu ısırır gözlerini
ki bihaber,
En derine gömülü sevdanın derisinde.
Mor ağdı siyaha
Yansımaz, sızmaz ağulu sancısı
Terekli evlerin çıplak pencelerinde.
Yeşil bir küf kalır çocuk
Oynayamadığı bez bebekleriyle…
Bir cevap yazın