Düş
Kuyunun koynuna.
Düş, kuyunun koynunda çünkü.
Sıcağında bir bahar acısının;
Antik ellerine bakarken gözlerin
Gözler, göz evlerini o çok duvarlar…
Gölgenin yuvası olan hep duvarlar…
İhanet tegannilerine teşne dudaklarınla
Gri ile siyah geceye iliklenirken,
Suretlere bakir sesler dikiyorsun.
Belli ki
Ketm-i kavimdensin sen!
Düş kuyunda hüznün hurufu mukattası…
Yağmurun dilini sökemeyenler
Bilmezken göğün eridiğini,
Çölden gebe kalan kalplerin rahmindeki
Karanlığı ezberliyorsun.
Soluyorsun, sararmış yaprakların nefesinden.
Siliyorsun,
Yaradılışının ilk anına şahit olmak istemenin kulaklarındaki nemini.
Telafisi mümkün ol/a/mayanın terk-i diyar edişinde,
Vicdan rahatlatan avuntuyu taktın saçlarına.
Mutlu kılın…
Her hangi bir kimsenin hak etmediğisin
Hep özlenecek olan.
Bir cevap yazın