Elinde avucunda
Bir tek ölüm kaldı
Güçlü olan kimdi?
Babası değildi
Evin direğiydi
Şimdi delik deşikti duvarlar
Eli silah tutanın gözlerine baktı
Dili tutulmuştu belki
Yüreği korkuyu okuyabiliyordu
Silahın gölgesine sığınan
Kabustan kaçayım derken
Gözüne uyku girmiyordu.
Çocuk gökyüzüne kaldırdı yüzünü
Evet büyüktü
Uçsuz bucaksız
Açık mavi temiz
Ne söylesen onu sana geri verirdi
Ama daha fazlası olmalıydı
Belki yıldız yağmalıydı
Güneş eğilmeliydi
Allah elinden tutup çekmeliydi
Onu, ailesini bir de oyuncak arabasını
hiçbiri olmadı
insanlar vardı reklamlarda
sıcaktı güzeldi
iyilik dolu gülüyorlardı
onlar mı gelecekti
gelmediler
değilmiş insan
güçlü olan
siahlar, arabalar
satışa çıkarılanlar
ve hepsinin sahibi
resimli bir kağıtmış
ben dedi çocuk
koca bir adam olup
bir paraya
fotoğrafımı asla vermeyeceğim.
Ölümün erkeni yoktu
Ölümün gideni vardı
Her gidenin arkasında
Çocuğun ayakları bir numara büyüdü
Gözünün alabildiği sessizlikti
İçi
Dışı
Annesine olan yaşam borcuydu
Nereye vursa kendini
Artık hayatın tek anlamı vardı
Duvardaki kurşun izleri.
Gülderen KILIÇ 11.11.2015
Bir cevap yazın