Üç ayaklı bir sehpa kadar tedirginim
dünya kurdelelerini boşaltıyor sen saçlarını topluyorsun.
en son yaptığın el işi, ve oya hepsi haricinde
yanağında façasıyla geziyorsun geçmişimizin…
dokunduğun an bileniyor sustasız bir bıçak-
durmadan büyüyen bir kahır yakıyor kendini-
çöle yağmurlar indirmek için!
düşündükçe seni göğsüme vuruyor bir hallaç-
vursun.
belki de azaltmak için, göğsümdeki Demirin!
Tedavülden kalkan madeni her şey üzerime geliyor-
bir tren, bir vapur, koca bir tersane
sana söylemek istediğim ne varsa yutağından çıkmak için yollarını arıyor-
ayrılan tüm yerlerime merhemler çaresiz,
bana terziler gerekiyor!
beklemeye koyuyorsun kendini
ah o perçemin düşmüş elinde şemsiye bir de bereli
şimdi sen geldikçe böyle üzerime biraz daha –
inanıyorum gecenin kaldırma kuvvetine
mesafe uzadıkça hasret oturuyor esmerleşiyor kanın çöktüğü yere…
Bir cevap yazın