Yakından bakınca dünyanın vasiyeti
Uzaktan mırıldanırken güneşin vaziyetisin
Beşinci mevsimin beşinci sayfasında
Bir kafes sınıyor düşlerini
Güneş gün yatağına gömülürcesine
Bakmıyor ardına bile
Hasret biriktiriyor kamburunda bir gülün
Gözlerinde kalıyorken bulutların dalgınlığı
Bir çiçeğin daha adını veriyorum sana
Dünya doğru bir yer oluyor
Su taşına takılıyor ayaklarım
Yaşamak yazıyor yan yana!
Dokunmuşcasına
Yerin kulağı vardır derler
Göğe çarpıyor adın
İnanmışcasına
Bir cevap yazın