Sesimi neden serdim kapkara ipliklere
sordumdu
bir kıvılcımla başlayan güne sarhoştum
kara dağın kara gölgesinde durdumdu
.
sulara kulak kabarttığımdı
dinmiyordu nefretiniz
.
çavlanın kıyısında kör ceylan dinelişi
gördümdü
.
aykırı sayılar büyüttüm
usulca bir kabullenişle
saydım asal asal içimden
bildimdi
.
ve artık kara dağın kara gölgesinde kara gölün kıyısında
sessiz telaşsız kıpırtısız
yakarmaktan vazgeçtimdi
.
kopmuştu papatyanın kederi
tüten ağaçların çıtırtısıyla
yandımdı
.
durup bir aynaya kendimden içre
tahta bir bıçakla kınına dönmüş
bir günlüğe baktımdı
.
usandım, düştüm, çekildim
dünya denen hırsınızdan
indimdi, sustumdu, geçtimdi
akşamın bulutlarına bakıp
gece yağmurlarıyla yundumdu
.
gülünüze küstümdü
soldumdu göğsünüzde
yanmış kuşlar düşüyordu göğüme
söndümdü
Aziz Nayır
Bir cevap yazın